رای اصراری چیست ؟

^{_{نکات مهم در خصوص رای اصراری}}

• صدور رای اصراری مطابق ماده 408 قانون آیین دادرسی مدنی از اختیارات دیوان عالی کشور است.
• رای اصراری به رایی گفته می شود که پس از فرجام خواهی (در خصوص آراء قابل فرجام) و پس از نقض رای در دیوان، توسط دادگاه مرجوع الیه بر خلاف نظر دیوان و مطابق رای فرجام خواسته با ذکر استدلال صادر می شود و به نوعی دادگاه بر رای صادره از شعبه ی هم عرض خود اصرار می ورزد.
• اگر رای اصراری مجدداً مورد درخواست فرجام قرار گیرد عکس العمل دیوان در خصوص رای اصراری صادره به این صورت خواهد بود که یا شعبه دیوان با پذیرش استدلال، رأی را ابرام می نماید یا در صورت مخالفت شعبه دیوان با رای صادر شده از شعبه ی هم عرض تالی، پرونده جهت تعیین تکلیف در هیأت عمومی شعب حقوقی مورد بررسی قرار می گیرد و هیأت عمومی دیوان حسب مورد ممکن است استدلال شعبه دیوان  و یا شعبه صادر کننده رای اصراری را بپذیرد.اگر استدلال شعبه مرجوع الیه را پذیرفت رأی را ابرام می کند و اگر استدلال شعبه دیوان را پذیرفت پرونده را به شعبه هم عرض شعبه ی صادرکننده رای اصراری ارسال نموده که آن شعبه ملزم و مکلف است طبق استدلال هیأت عمومی اقدام به صدور رای نماید. باید توجه داشت که رای صادره از هیات عمومی دیوان عالی کشور در خصوص آرای اصراری صرفا برای دادگاه هم عرضی که پرونده پس از نقض رای اصراری جهت رسیدگی به آن ارجاع می گردد لازم الاتباع می باشد ، بر خلاف رای وحدت رویه که پس از صدور از سوی هیات عمومی دیوان عالی کشور، در حکم قانون بوده و برای تمامی مراجع قضایی در موارد مشابه لازم الاتباع می باشد. 
• در امور کیفری نیز مستندا به بند پ ماده 470 قانون آیین دادرسی کیفری،  امکان صدور رای اصراری وجود دارد که دقیقا مشابه روند صدور رای اصراری در امور حقوقی می باشد یعنی در صورت نقض حکم توسط شعبه دیوان، دادگاه کیفری هم عرض نیز می‌تواند بر مفاد رأی دادگاه قبلی اصرار کند و رای اصراری صادر نماید که اگر این رای مجددا مورد فرجامخواهی قرار گیرد و شعبه دیوان عالی کشور پس از بررسی، استدلال دادگاه را بپذیرد، حکم را ابرام و تایید می‌کند و در غیر این صورت، بدون اتخاذ تصمیمی نسبت به نقض دادنامه، پرونده را در هیئت عمومی شعب کیفری مطرح می نماید. هرگاه نظر دادگاه صادرکننده رأی مورد تأیید قرار گیرد، رأی ابرام می‌شود و در صورتی که نظر شعبه دیوان عالی کشور را تأیید کند، حکم صادره نقض و پرونده به شعبه دیگر دادگاه ارجاع می‌شود تا بر اساس استدلال هیات عمومی شعب کیفری دیوان عالی کشور حکم صادر می‌کند که این حکم قطعی و غیرقابل فرجام است.