انتخاب وکیل دادگستری خوب،باتجربه و حرفه ای

^{_{ویژگیهای یک وکیل دادگستری خوب و با تجربه}}

^{_{1- تحريك موكل عليه همكار}}

يكي از زشت ترين و غير قابل توجيه ترين كارهائي كه در روابط حرفه اي ممكن است از وكيل دادگستري سر بزند تحريك موكل خود عليه وكيل طرف مقابل است.متاسفانه مواردي از اين گونه به كانون گزارش شده است.اين اقدام ، صرف نظر از اينكه در حيطه روابط انساني صرف و فارغ از جنبه هاي حرفه اي نيز قابل سرزنش و توجيه ناپذير است، در محدوده حرفه وكالت توالي فاسد فراوان ميتواند داشته باشد . 
اولاً ـ چون نوعا محل اين برخوردها دادگاهها و دادسراهاست ، حرمت وكيل و وكالت نزد قضات مخدوش مي شود و وكيلي كه محرك چنين حركتي بوده مآلا از اين هتك حرمت بركنار نخواهد ماند .

ثانياً ـ اينكه عوام احساس كنند به وكيل دادگستري هم ميتوان تعرض و توهين كرد، به ضرر همه وكلا است منجمله كسي كه محرك چنين حركتي بوده .

ثالثاً ـ اينكه موكل يك وكيل جرات چنين حركتي را به خود بدهد لاجرم به ضعف و عدم توانايي وكيلش تعبيرخواهد شد و اين در تحليل نهائي به صرفه وصلاح محرك اين اقدام نيست.

گذشته از همه اينها نفس وجود چنين برخوردهائي بين وكلاي دادگستري ـ كه اگر برجسته ترين افراد جامعه نباشند ، بنا براصل ، ازبرجسته ترين ها هستند ـ غير قابل قبول و غير قابل توجيه است .

حق اين است كه وكلا در عين نهايت جديت و سختگيري در دفاع ازحقوق موكل ، آنجا كه مساله روابط شخصي با همكاران مطرح ميشود ، حداكثر احترام را براي همكاران خويش قائل شوند و حتي در اين مورد ـ علي الخصوص در دادگاهها و مراجع قضائي و انظار مردم ـ راه اغراق و غلو را بپيمايند . زيرا وكلا در كشور ما اقليت كوچكي هستندكه به علت اهميت شغل و ويژگيهاي فردي خود معمولا محسود ومبغوض ديگران واقع مي شوند . و به اين ترتيب محل و مجالي براي تعارض آحاد اين صنف با يكديگر باقي نمي ماند .

اميدواريم هرگز خبر ديگري در اين خصوص دريافت نكنيم .

^{_{2- خصوصيات رفتاری و مشخصات ظاهری}}

خصوصيات رفتاري و مشخصات ظاهري وكيل دادگستري خوب که باید در مرحله انتخاب وکیل مورد توجه موکل قرار گیرد عبارتست از:

۱ـ وکیل دادگستری خوب باید مراقب آراستگي ظاهر خود باشد. منظم و مرتب بودن لباس ، رعايت هماهنگي رنگها در لباس پوشيدن (در حد امكان) ، تميز بودن كفشها ، استفاده در حد معقول از عطر و مايعات خوشبو كننده (طبق سنت نبوي ، براي وكلايي كه منع شرعي ندارند) ، انتظاري است كه جامعه از وكيل دادگستري ـ به عنوان نمونه برجسته قشر روشنفكر و دانشمند و تربيت شده اجتماع ـ دارد .

۲ـ رعايت وقار و ابهت در رفتار و گفتار ، احتراز از شوخي وهزالي و حركات سبك و ناشايسته ، علي الخصوص در مراجع قضائي و محل هاي رسمي (همانند كانون وكلا) وگردهمائي هاي صنفي ، در خور يك وكيل دادگستري است . بديهي است رعايت اين موارد در كليه اجتماعات ـ به لحاظ آنكه وكيل دادگستري به سهولت الگو و نمونه اي براي حركات و سكنات ديگران قرار مي گيرد ـ نيز از اين جهت كه هر وكيل نماينده صنف خويش است ، مستحسن خواهد بود .

۳ـ ضمن رعايت حداكثر ادب در قبال حكام دادگاهها و مسئولين قضائي از خضوع و خشوع بي مورد و فروتني بيش از اندازه ـ كه ممكن است به چاپلوسي و مداهنه تعبير شود ـ بايد احتراز كرد .

۴ـ سخن گفتن یک وكيل خوب و با اخلاق و حرفه ای بايد در خور او باشد . عوامانه سخن گفتن والفاظ عاميانه به كار بردن به هيچ بهانه اي از وكيل دادگستري پذيرفتني نيست .

۵ ـ به ياد داشته باشيم كه دفتر وكيل اهميت و قداستي چون دادگاه دارد . پس وكيل در برخورد با موكل و پذيرايي از او بايد نهايت دقت و ريزبيني را معمول دارد.  بنابراين پذيرايي ازموكلين در حالي كه لباس نامناسب در بر و كفش دمپائي به پاداريم و يا مشغول صرف غذا هستيم ، درست نيست .

خلاصه اينكه بايد هميشه به ياد داشته باشيم وقتي در جائي خود را وكيل دادگستري معرفي ميكنيم آبرو و اعتبار يك صنف را ـ كه بنابراصل و بر مبناي وضعيت اكثريت آحاد خود ، صنفي محترم و معتبراست ـ در گرو وضع ظاهري و گفتار و كردار خود قرار ميدهيم . پس بايد بهوش باشيم كه ناخواسته به صنف خود جفا نكنيم .

^{_{3- حفظ حرمت همكاران}}

اينكه دو وكيل در مقام دفاع از حقوق موكلين خود با يكديگرتعارض علمي و فني پيدا كنند ، امري قابل قبول و شايد ناگزيراست . اما اينكه اين اختلاف علمي و فني جنبه معارضه شخصي و برخورد فردي پيدا كند ، به هيچ وجه پذيرفته نيست.

موكلين و پرونده ها مي آيند و مي روند اما وكلاي طرفين به عنوان آحاد جامعه وكالت و همكاران يكديگر باقي ميمانند .

پس لازم است:

۱ ـ وقتي موكل از وكيل قبلي خود گله و يا به او حمله مي كند ، حق همكاري را بجا آوريم و حتي المقدور از همكار غايبمان دفاع كنيم .

۲ ـ در مقام خطاب به دادگاه هرگز استفاده از عناويني چون»همكار دانشمند« يا »همكار محترم« و امثال آن را براي توصيف وكيل طرف دعوي ، ترك و فراموش نكنيم.

۳ ـ اگر در اظهارات و استدلالات همكارمان اشتباه و خطاي بين و فاحشي ديديم ، در عين رد آن و باز نمودن خطا و تمسك به موضوع به نفع موكل خويش ، هرگز به مسخره كردن و طعنه زدن و به رخ كشيدن دست نيازيم . كه انسان محل خطا ونسيان است و خود نيز از اشتباه و لغزش مصون نيستيم.

۴ ـ هرگز اجازه ندهيم در حضور ما به همكارمان توهين شود . چه از سوي موكل ما و چه از طرف مقام قضائي و چه از جانب افراد ديگر.

۵ ـ اگر از همكاران گله اي و نسبت به ايشان انتقادي و يا حتي ازايشان شكايتي داريم ، بدوا سعي در حل موضوع از طريق مذاكره مستقيم به عمل آوريم . در مرحله بعدي تلاش در حل قضيه به كمك همكاران پيشكسوت معمول داريم و مراجعه به كانون يا مقامات قضائي و علني كردن موضوع را به عنوان»آخر الدوا« در نظر بگيريم.

۶ ـ اجازه ندهيم عوام (يا خواص) با مستثني كردن ما(كه : بلانسبت شما يا همه مثل شما نيستند) به همكاران ما (هر چند روش و منش ايشان مورد پسند ما نباشد) حمله يا توهين كنند. بديهي است رعايت اين امور به هيچ وجه با وجوب برخورد با افرادي كه عملشان آبروي جامعه وكالت را مهتوك مي كنند ، مانعه الجمع نيست.