اعتبار متمم قرارداد بدون امضاء تمامی طرفین

_{^{پاسخ – آیا اگر یک نفر متمم قرارداد را امضاء نکند معتبر است ؟}}

_{^{شرایط اعتبار متمم قرارداد}}

در رابطه با اعتبار متمم قرارداد بودن امضا تمامی طرفین باید گفت برای اعتبار و صحت متمم قرارداد باید شرایط زیر موجود باشد:

وجود اراده : اراده انشایی، همان عنصر سازنده عقد است كه در ماده 191 قانون مدنی به آن اشاره شده است. در واقع، آثار عقود و توافقات وقتی جاری میشود که اراده ایجاد آثار مزبور از سوی طرفین عقد انشا شده است.

لازم به ذکر است اراده امری است مرکب از دو عنصر قصد و رضا. وجود قصد حین انعقاد عقد ضروری است و فقدان آن مانع تحقق عقد است. علاوه بر این، حالاتی همچون خواب، بیهوشی، مستی و موارد عدم انطباق قصد طرفین عقد بر یکدیگر در حکم فقدان قصد می باشد. علاوه بر وجود قصد، اراده ای موثر است که معیوب نباشد و با اختیار و آگاهی اعلان شده باشد.

عیوب اراده شامل اشتباه و اکره می باشد. برخلاف عدم وجود قصد که موجب عدم شکل گیری و بطلان عقد است، عیوب در رضا موجب عدم نفوذ عقد است و آن عقد را قابل رد یا تنفیذ می نماید. البته باید توجه داشت اشتباه اگر به قصد انشا صدمه بزند و موجب دوگانگی قصد و واقع گردد مانع تحقق تراضی بوده و موجب بطلان عقد است نه عدم نفوذ.
اعلام اراده : باید توجه داشت که اگر اراده واقعی به شکل اراده ظاهری متجلی نشود، در عالم حقوق موثر نخواهد بود. توضیح آنکه اراده به دو صورت خود را نشان می دهد: این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

اراده باطنی (واقعی یا حقیقی) : که ناظر به فعل و انفعالات درونی شخص نسبت به امر خارجی است.

اراده انشایی (خارجی یا اعلامی) : که اعلام امر درونی در عالم خارج می باشد.
 اراده باطنی امری درونی و نفسانی است و به تنهایی اثری در عالم حقوق و اجتماع ندارد؛ بلکه برای توافق دو اراده لازم است به نحوی ابراز گردد. به عبارت دیگر برای انعقاد عقد دو امر لازم است:
1-  قصد و رضا: اراده حقیقی (قصد انشا)
2- آنچه بر اراده حقیقی دلالت کند: اراده ی انشایی: لفظ و ایجاب و قبول (ابزار اجرای تصمیم). لازم به ذکر است به موجب ماده 193 قانون مدنی انشاء معامله ممکن است به وسیله عملی که مبین قصد و رضا باشد...حاصل گردد. به عبارت دیگر اعلام اراده علاوه بر لفظ می تواند توسط نوشته یا قبض و اقباض یا هر عملی که مبین قصد باشد محقق گردد مگر در مواردی که قانون استثنا نموده باشد. بنابراین، عقد بدون قصد محقق نمی شود و چون قصد امری باطنی است برای اثبات نیاز به کاشف لفظی یا عملی دارد.
توافق اراده : منظور از توافق اراده این است در قرارداد هر یک از متعاقدین باید همان چیزی را قبول نمایند که دیگری آن را ایجاب نموده است. در واقع از شرایط اساسی صحت معامله و عقد توافق دو اراده و تطابق ایجاب و قبول است. بنابراین، اشتباه منجر به عدم تحقق توافق و عقد می گردد.

البته باید دانست اشتباهی موجب بطلان معامله میگردد که به یکی از ارکان عقد لطمه ای وارد ساخته باشد؛ مثل اینکه میان عقد و قصد در اجزا و شرایط اساسی توافقی به عمل نیامده یا میان ایجاب و قبول در عنوان قرارداد یا موضوع  قرارداد که از شرایط و اجزای اساسی است تطابقی حاصل نشده باشد. در این موارد به دلیل عدم تبعیت عقد از قصد، عمل حقوقی باطل است. البته در موارد مذکور اگر جهل و اشتباه در اجزا و شرایط غیر اساسی یا شروط ضمن عقدی که مبطل نیستند واقع شود معامله قابل فسخ خواهد بود نه باطل.

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

^{_{پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص اعتبار متمم قرارداد بدون امضاء تمامی طرفین}}

♦ در پاسخ به پرسش شما باید گفت قصد طرفین هنگا امضای قرارداد همان قصد انشاست که سازنده عقد می باشد و در این مثال با قراردادن امضا زیر مندرجات قرارداد ابراز می گردد. در صورتی که شما این متمم را امضا ننموده باشید، قصد یکطرفه و امضای طرف قرارداد به تنهایی برای شما تعهدی ایجاد نمی نماید.

♦ این متمم نیاز به ابطال ندارد بلکه شما به علت عدم توافق بر آن می توانید از انجام آن خودداری نموده و در صورت شکایت طرف قرارداد به عدم امضای خود و عدم توافق بر متمم مذکور استناد نمایید. 

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

^{_{مستندات قانونی - اعتبار متمم قرارداد}}

ماده ۱۹۰ قانون مدنی
برای صحت هر معامله شرایط ذیل اساسی است:
۱. قصد طرفین و رضای آنها
۲.اهلیت طرفین
۳. موضوع معین که مورد معامله باشد
۴. مشروعیت جهت معامله
ماده ۱۹۱ قانون مدنی
عقد محقق می‌شود به قصد انشاء به شرط مقرون بودن به چیزی که دلالت بر قصد کند.

ماده ۱۹۲ قانون مدنی

در مواردی که برای طرفین یا یکی از آنها تلفظ ممکن نباشد اشاره که مبین قصد و رضا باشد کافی خواهد بود.
ماده ۱۹۳ قانون مدنی
انشاء معامله ممکن است به وسیله عملی که مبین قصد و رضا باشد مثل قبض و اقباض حاصل گردد مگر در مواردی که قانون استثناء‌کرده باشد.
ماده ۱۹۴ قانون مدنی
الفاظ و اشارات و اعمال دیگر که متعاملین به وسیله آن انشاء معامله می‌نمایند باید موافق باشد به نحوی که احد طرفین همان عقدی را‌ قبول کند که طرف دیگر قصد انشاء او را داشته است و الا معامله باطل خواهد بود.
ماده ۱۹۵ قانون مدنی
اگر کسی در حال مستی یا بیهوشی یا در خواب معامله نماید آن معامله به واسطه فقدان قصد باطل است.
ماده ۱۹۶ قانون مدنی
کسی که معامله میکند آن معامله برای خود آن شخص محسوب است مگر اینکه در موقع عقد خلاف آن را تصریح نماید یا بعد خلاف‌ آن ثابت شود معذلک ممکن است در ضمن معامله که شخص برای خود میکند تعهدی هم به نفع شخص ثالثی بنماید.
ماده ۱۹۷ قانون مدنی
در صورتی که ثمن یا مثمن معامله عین متعلق به غیر باشد آن معامله برای صاحب عین خواهد بود.
ماده ۱۹۸ قانون مدنی
ممکن است طرفین یا یکی از آنها به وکالت از غیر اقدام بنماید و نیز ممکن است که یک نفر به وکالت از طرف متعاملین این اقدام را به عمل آورد.
ماده ۱۹۹ قانون مدنی
رضای حاصل در نتیجه اشتباه یا اکراه موجب نفوذ معامله نیست.
ماده ۲۰۰ قانون مدنی
اشتباه وقتی موجب عدم نفوذ معامله است که مربوط به خود موضوع معامله باشد.
ماده ۲۰۱ قانون مدنی
اشتباه در شخص طرف به صحت معامله خللی وارد نمی‌آورد مگر در مواردی که شخصیت طرف علت عمده عقد بوده باشد.
ماده ۲۰۲ قانون مدنی
اکراه به اعمالی حاصل میشود که موثر در شخص با شعوری بوده و او را نسبت به جان یا مال یا آبروی خود تهدید کند به نحوی که عادتا ‌قابل تحمل نباشد. درمورد اعمال اکراه‌آمیز سن و شخصیت و اخلاق و مرد یا زن بودن شخص باید در نظر گرفته شود.
ماده ۲۰۳ قانون مدنی
اکراه موجب عدم نفوذ معامله است اگرچه از طرف شخص خارجی غیر از متعاملین واقع شود.
ماده ۲۰۴ قانون مدنی
تهدید طرف معامله در نفس یا جان یا آبروی اقوام نزدیک او از قبیل زوج و زوجه و آباء و اولاد موجب اکراه است. در مورد این ماده‌ تشخیص نزدیکی درجه برای موثر بودن اکراه بسته به نظر عرف است.
ماده ۲۰۵ قانون مدنی
هر گاه شخصی که تهدید شده است بداند که تهدید کننده نمیتواند تهدید خود را به موقع اجرا گذارد و یا خود شخص مزبور قادر باشد بر‌ اینکه بدون مشقت اکراه را از خود دفع کند و معامله را واقع نسازد آن شخص مکره محسوب نمیشود.
ماده ۲۰۶ قانون مدنی
اگر کسی در نتیجه اضطرار اقدام به معامله کند مکره محسوب نشده و معامله اضطراری معتبر خواهد بود.
ماده ۲۰۷ قانون مدنی
ملزم شدن شخص به انشاء معامله به حکم مقامات صالحه قانونی اکراه محسوب نمی‎شود.
ماده ۲۰۸ قانون مدنی
مجرد خوف از کسی بدون آنکه از طرف آن کس تهدیدی شده باشد اکراه محسوب نمی‎شود.
ماده ۲۰۹ قانون مدنی
امضاء معامله بعد از رفع اکراه موجب نفوذ معامله است.
ماده ۲۱۰ قانون مدنی
متعاملین باید برای معامله اهلیت داشته باشند.
ماده ۲۱۱ قانون مدنی
برای اینکه متعاملین اهل محسوب شوند باید بالغ و عاقل و رشید باشند.
ماده ۲۱۲ قانون مدنی
معامله با اشخاصی که بالغ یا عاقل یا رشید نیستند به واسطه عدم اهلیت باطل است.
ماده ۲۱۳ قانون مدنی
معامله محجورین نافذ نیست.
ماده ۲۱۴ قانون مدنی
مورد معامله باید مال یا عملی باشد که هر یک از متعاملین تعهد تسلیم یا ایفاء آن را میکنند.
ماده ۲۱۵ قانون مدنی
مورد معامله باید مالیت داشته و متضمن منفعت عقلائی مشروع باشد.
ماده ۲۱۶ قانون مدنی
مورد معامله باید مبهم نباشد مگر در موارد خاصه که علم اجمالی به آن کافی است.
ماده ۲۱۷ قانون مدنی
در معامله لازم نیست که جهت آن تصریح شود ولی اگر تصریح شده باشد باید مشروع باشد و الا معامله باطل است.
ماده ۲۱۸ قانون مدنی
هر گاه معلوم شود که معامله با قصد فرار از دین به‌طور صوری انجام شده آن معامله باطل است.

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

پاسخ داده شده توسط کارشناس حقوقی ما