امکان شکایت از مادر به جهت آسیب به فرزند در زمان ملاقات

_{^{پاسخ – آیا می توانم از مادر و خاله فرزندم به خاطر آسیب به پسرم شکایت کنم ؟}}

• مطابق ماده 1168 قانون مدنی، نگهداری از فرزندان هم حق و هم تکلیف ابوین می باشد. ماده 1178 نیز در رابطه با وظایف ابوین بیان می دارد که ابوین مکلف هستند که در حدود توانائی خود به تربیت اطفال خویش بر حسب مقتضی اقدام کنند و نباید آنها را مهمل بگذارند.
• تا زمانی که زن و شوهر با یکدیگر زندگی می کنند، حضانت و نگهداری از فرزندان برعهده ی هر دوی آن ها می باشد اما در شرایطی که پدر و مادر فرزند به علت طلاق یا به هر علت دیگری در منزل جداگانه سکونت دارند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است  مگر آنکه مصلحت فرزند به گونه ای دیگر اقتضا نماید.
• پس از رسیدن فرزند به سن بلوغ یعنی 9 سال تمام قمری در دختر و 15 سال تمام قمری در پسر، خود فرزند انتخاب می کند تا نزد کدام یک از والدینش زندگی کند. لازم به ذکر است که تکلیف پرداخت نفقه به فرزند ارتباطی به حضانت نداشته و ماده ی 1199 قانون مدنی در این خصوص مقرر می دارد که نفقه اولاد بر عهده پدر است.
• پس از فوت پدر یا عدم قدرت او به انفاق به عهده اجداد پدری است، با رعایت الاقرب‌ فالاقرب؛ در صورت ‌نبودن پدر و اجداد پدری و یا عدم قدرت آن ها نفقه بر عهده مادر است.
• باید توجه نمود که حق ملاقات طفل برای هر یک از پدر و مادری که حضانت با او نمی باشد محفوظ بوده و تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوط به آن به توافق ابوین است و در غیر این صورت و اختلاف بین ابوین، با دادگاه می باشد.
• مسئله ی حائز اهمیت در رابطه با حضانت فرزند این است که مصلحت طفل تأثیرگذارترین ویژگی برای حضانت است و بر اساس ماده ی 41 قانون حمایت خانواده هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسوول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی ‌ حق شود، می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش‌بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.
• بنابراین دادگاه می تواند در رابطه با حضانت فرزند در تصمیم خود بنابر مصلحت طفل بازنگری نماید. علاوه بر ماده ی فوق، مطابق ماده 1173 قانون مدنی هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، دادگاه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضائی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند.
• مواردی که موجب سلب حضانت از یکی از ابوین می شود بدین صورت می باشد:

•    عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادر

•    اعتیاد زیاد به الکل، مواد مخدر و قمار

•     معروفیت و سرشناس بودن در فساد اخلاقی و فحشا

•    ابتلا به بیماری روانی به تشخیص پزشکی قانونی

•    تکرار ضرب و جرح خارج از عرف

•    سوء استفاده از فرزند یا اجبار او به ورود به مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد، فحشاء، تکدی گری، قاچاق

•    جنون و ازدواج مجدد مادر

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

_{^{پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص شکایت از مادر به جهت آسیب به فرزند در زمان ملاقات}}

♦ در پاسخ به پرسشی که طرح فرمودید و در خصوص امکان شکایت از مادر به جهت آسیب به فرزند در زمان ملاقات باید گفت برابر ماده ۱۱۷۳، اگر کسی که نگهداری یا مواظبت از فرزند به اون سپرده شده است در انجام وظایف خود کوتاهی کند و زیانی به فرزند وارد شود، مسئول جبران زیان وارده خواهد بود.

♦ بنابراین اگر در زمانی که فرزند شما نزد مادر و خاله اش بوده و در همان زمان آسیبی به او وارد شده است برای شما امکان شکایت از مادر  به جهت آسیب به فرزند در زمان ملاقات وجود دارد.

♦ فقط اینکه نکته ای که باید در خصوص موفقیتتان در شکایت مدنظر قرار دهید این است که چون مادر امین است و امین فقط در صورتی مسئول است که تعدی و تفریط کرده باشد پس شما می باید به عنوان مدعی در دادگاه ثابت نمایید که مادر طفل از انجام وظایف خود یعنی نگهداری و مراقبت از طفل کوتاهی کرده و یا به عبارات بهتر قصور یا تقصیر نموده است. 

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

_{^{مستندات قانونی - شکایت از مادر در زمان ملاقات فرزند}}

ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی

نگاهداری اطفال هم حق و هم تکلیف ابوین است.

ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی

برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.

تبصره - بعد از هفت سالگی درصورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می باشد.

ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی

اگر مادر در مدتی که حضانت طفل با او است مبتلا به جنون شود یا با دیگری شوهر کند حق حضانت با پدر خواهد بود.

ماده ۱۱۷۱ قانون مدنی

در صورت فوت یکی از ابوین حضانت طفل با آنکه زنده است خواهد بود هر چند متوفی پدر طفل بوده و برای او قیم معین کرده‌ باشد.

ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی

هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنها است از نگاهداری او امتناع کند در صورت امتناع یکی از ابوین‌ حاکم باید به تقاضای دیگری یا به تقاضای قیم یا یکی از اقرباء و یا به تقاضای مدعی‌العموم نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده او‌ست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا موثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامین کند.

ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی

هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضائی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند.

موارد ذیل از مصادیق عدم مواظبت و یا انحطاط اخلاقی هر یک از والدین است:

۱) اعتیاد زیان آور به الکل، مواد مخدر و قمار.

۲) اشتهار به فساد اخلاق و فحشاء.

۳) ابتلا به بیماریهای روانی با تشخیص پزشکی قانونی.

۴) سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد و فحشاء، تکدی گری و قاچاق.

۵) تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.

ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی

در صورتی که به علت طلاق یا به هر علت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت‌ حضانت او نمیباشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه ‌است

ماده ۱۱۷۵ قانون مدنی

طفل را نمیتوان از ابوین و یا از پدر و یا از مادری که حضانت با اوست گرفت مگر در صورت وجود علت قانونی.

ماده ۱۱۷۶ قانون مدنی

مادر مجبور نیست که به طفل خود شیر بدهد مگر در صورتی که تغذیه طفل به غیر شیر مادر ممکن نباشد.

ماده ۱۱۷۷ قانون مدنی

طفل باید مطیع ابوین خود بوده و در هر سنی که باشد باید به آنها احترام کند.

ماده ۱۱۷۸ قانون مدنی

ابوین مکلف هستند که در حدود توانائی خود به تربیت اطفال خویش بر حسب مقتضی اقدام کنند و نباید آنها را مهمل بگذارند.

ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی

ابوین حق تنبیه طفل خود را دارند ولی باستناد این حق نمیتوانند طفل خود را خارج از حدود تادیب تنبیه نمایند.

ماده ۱۱۹۹ قانون مدنی

نفقه اولاد بر عهده پدر است. پس از فوت پدر یا عدم قدرت او به انفاق به عهده اجداد پدری است، با رعایت الاقرب‌ فالاقرب؛ در صورت ‌نبودن پدر و اجداد پدری و یا عدم قدرت آن ها نفقه بر عهده مادر است.

هر گاه مادر هم زنده و یا قادر به انفاق نباشد با رعایت الاقرب فالاقرب به عهده اجداد و جدات مادری و جدات پدری واجب‌النفقه است و اگر چند نفر از ‌اجداد و جدات مزبور، از حیث درجه اقربیت مساوی باشند، نفقه را باید به حصه متساوی تادیه کنند.

ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده 1391

هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسوول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند ویا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی ‌ حق شود، می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش‌بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.

تبصره ـ قوه قضائیه مکلف است برای نحوه ملاقات والدین با طفل ساز و کار مناسب با مصالح خانواده و کودک را فراهم نماید.

آیین‌نامه اجرائی این ماده ظرف شش‌ماه توسط وزارت دادگستری تهیه می‌شود و به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد.

این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.

پاسخ داده شده توسط کارشناس حقوقی ما