حق حضانت و نگهداری فرزند با کیست ؟

منظور از حق حضانت و نگهداری حقی است که والدین بر فرزندان خود برای نگهداری، مراقبت و تربیت دارند. لازم است بدانید حضانت فقط یک حق نیست و تکلیف هم محسوب می شود. حضانت فرزند (چه دختر و چه پسر) تا 7 سالگی با مادر و پس از آن تا سن بلوغ با پدر است که البته هر یک از پدر و مادر می توانند در صورت اثبات ادعای عدم صلاحیت دیگری در نگهداری از فرزند حق حضانت را با دستور دادگاه سلب و ساقط نمایند. در ادامه مطلب به موضوع حضانت فرزند و ضمانت اجرای عدم صلاحیت حضانت پدر و مادر و مهم ترین مصادیق عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی موجب سلب حضانت اشاره می شود.

اطلاع از احکام حضانت و ملاقات فرزند

امتیاز:

| تعداد بازدید: 1750

حضانت فرزند

_{^{شرایط حضانت فرزند}}

در صورت فوت پدر، حضانت طفل با مادر زنده است هر چند این طفل جد پدری یا قیم داشته باشد مگر در صورت عدم صلاحیت مادر.
فرزند دختر تا 9 سال قمری و فرزند پسرتا 15 سال قمری تحت حضانت والدین خود هستند.
فرزند دختر پس از اتمام سن 9 سالگی و فرزند پسر پس از اتمام سن 15 سالگی در تعیین محل زندگی خود (نزد پدر یا مادر) مختار می‌‌باشند.
پدر یا مادری که حضانت طفل به آنها داده شده حق ندارند طفل را به محلی غیر از محل اقامت طرفین یا خارج از کشور ببرد یا بفرستد مگر با کسب اجازه از دادگاه.
اگر در صورت انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل در حضانت اوست سلامت روانی و جسمی طفل دستخوش خطر قرار گیرد این دادگاه است که برای حضانت طفل تصمیم خواهد گرفت.

^{_{در صورت عدم صلاحیت پدر و مادر حضانت فرزند با کیست؟}}

حضانت طفل (نگاهداری و تربیت فرزندان توسط پدر و مادر) هم حق و هم تکیف ابوین است و آنها بر اساس یک الزام قانونی موظف به انجام تکالیف مربوط به حضانت هستند. بنابراین زوجین مکلفند در طول زندگی مشترک با حمایت مادی و معنوی از فرزندان خود، شرایط مناسبی برای رشد و پرورش آنها ایجاد سازند و تا زمانی که آنها از یگدیگر جدا نشده اند و زنده هستند این امر بر عهده هر دو می باشد و شخص دیگری بر آنها تقدم ندارد.

آنچه که گفته شد زمانی است که حضانت با مانعی مواجه نشده باشد و پدر و مادر صلاحیت حضانت فرزند خود را داشته باشند و خطری کودک را تهدید نسازد. زیرا در صورت بروز مانع برای حضانت قانونگذار وارد عمل شده و می تواند پدر و مادر را از این حق قانونیشان محروم سازد. زیرا آنچه در حضانت طفل ملاک است مصلحت خود طفل می باشد.

بر این اساس قانونگذار در ماده 1173 قانون مدنی مقرر می دارد: " هر گاه در اثرعدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر و مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی هر تصمیمی که برای طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند.